Rehab

Maandag, 02-03-2015
Vandaag is onze eerste dag in de rehab, spannend maar ook erg leuk. We moesten nog even uitvinden hoe we er moesten komen maar dat viel uiteindelijk mee. we moesten eerst met een tricycle naar Calinan om daar een Eltry(soort busje) te pakken richting Davao, nu moesten we bij een kerk uitstappen en daar een tricycle naar de rehab pakken. Het klinkt als een hoop gedoe maar eigenlijk valt dit reuze mee. er staan altijd genoeg tricycles en de eltrys vertrekken om de zoveel minuten.
Eenmaal aangekomen in de rehab hebben we eerst besproken wat de bedoeling was. We hebben besloten dat Meggy en ik op de meisjesgroep gaan en Fenna en Loes bij de jongens. We zijn even bij elkaar gaan zitten om activiteiten te bedenken die we met de jongeren wilde doen. Toen we hiermee klaar waren zijn we naar de meiden gegaan. We hebben eerst met ze gepraat over waarom ze terecht zijn gekomen in de rehab. Erg heftige verhalen. Er zijn in totaal 13 meiden. Het jongste meisje is 10. Ze werd gedwongen om drugs te dealen en zit nu voor haar eigen veiligheid in de rehab. Veel van de andere meiden waren zelf verslaafd maar hadden ieder hun eigen verhaal. Ook waren er meiden die drugs dealde voor het geld zodat ze hun ouders kunnen onderhouden. Ongelofelijk, al die jonge meiden die niet eens de kans hebben gehad om kind te kunnen zijn.

Dinsdag, 03-03-2015
Vanochtend moesten we weer om 08.00 uur in de rehad zijn. De meiden waren erg blij om ons te zien. Ze hadden eerst de ochtendsessie. Hier worden de meiden door elkaar aangesproken op dingen die ze verkeerd hebben gedaan of omdat ze bijvoorbeeld spullen hebben laten slingeren. Er wordt bijvoorbeeld gezegd: Pietje heeft om 09.10 een rood propje laten slingeren in de keuken. (wij grapte al dat het een beetje op cluedo leek..) Soms is er zelfs bewijsmateriaal. Het meisje dat ‘’schuldig’’ is krijgt dan advies van de andere meiden. Bij ieder ding wat de meiden niet goed hebben gedaan gaat er een punt van hun score af. Iedere dag krijgen de meiden een score, hier komt uiteindelijk een eindscore uit van de hele maand waarop ze kunnen zien of de meiden het erg goed doen, minder goed, slecht of echt dramatisch. Dit kan dan ook weer consequenties hebben. De ochtendsessie was helemaal in het Filipijns, we konden er dus niks van verstaan maar toch wisten we wel ongeveer waar het over ging. Het duurde wel erg lang dus we hadden soms wel even moeite om onze ogen open te moeten houden.. Ook mag je tijdens deze sessie je benen niet over elkaar doen en moet je je handen op je benen leggen. Dit was nogal lastig en Meggy had het even voor me bijgehouden, ik heb in 70 minuten 6 keer mijn benen over elkaar gedaan. Oeps.. dit moet ik dus nog even oefenen.
Na nog wat andere dingen te hebben gedaan zijn we gaan lunchen. Ik had gewoon brood meegenomen omdat ik nog steeds geen rijst eet. Ze hebben me de hele lunch met grote ogen aangestaard en snapten er niks van. Hun eten brood alleen als snack en snappen dus ook niet dat je daar vol van kan zitten. Na het eten staat iedereen om de beurt op om te zeggen dat je lekker hebt gegeten en meestal ook om god te bedanken. Wat dat betreft vind ik het maar niks. Ze bidden denk ik 30 keer per dag en zonder god zijn ze niks, ik denk dat iedereen die mij een beetje kent wel weet dat dit niet echt mijn ding is. Maar als het hun helpt ben ik allang blij. Na de lunch is er iedere dag siësta, even een dutje doen en dan kunnen we er weer tegen! Zullen we dit in Nederland ook gaan inbrengen op de scholen? De dag vloog voorbij en we hebben het ontzettend naar onze zin in de rehab, ook de meiden lijken het steeds leuker te vinden dat we er zijn.
Toen we thuis kwamen heb ik nog gewassen, wat ik nog steeds echt vreselijk vind. En daarna vroeg naar bed want het is toch wel vermoeiend..

Woensdag, 04-03-2015
Vandaag hadden we natuurlijk eerst weer de ochtendsessie. Daarna was de planning iets anders. We hadden een soort spelletjes middag, we gingen 12 verschillende korte activiteiten langs die allemaal in het teken stonden van ont stressen, erg leuke dingen! Maar ook mochten we natuurlijk weer bidden en vertellen hoe god jou hielp om te ont stressen.. Maar ook mochten we naar verschillende liedjes luisteren en kijken of je er rustig van werd of juist niet, en leerden we hoe een handmassage te geven. Na de lunch en de siesta gingen we zumba doen. Erg bijzonder, de jongens en de meisjes mogen namelijk geen contact hebben en niet met elkaar praten. Er kunnen zelfs al consequenties volgens als ze naar elkaar kijken. Maar met de zumba staan er een hoop meiden op het podium nogal sexy te dansen en de jongens moeten er nu wel naar kijken aangezien ze mee moeten doen. Erg tegenstrijdig. We waren er ook bij toen ze er achter kwamen dat een jongen een liefdesbrief had geschreven aan een meisje. Hij moet nu 18 dagen in een soort cel doorbrengen en mag er niet uit, ze krijgen daar te eten maar mogen nergens aan mee doen. En dat allemaal voor een liefdesbrief. De zumba was wel erg leuk, daar stonden we met 33 graden te dansen in onze warme kleren. Na ongeveer 10 liedjes waren we wel uitgeput en was de dag ook weer om. ’s Avonds heb ik nog een filmpje gekeken en ben ik weer op tijd gaan slapen.

Donderdag, 05-03-2015
Vandaag begonnen we weer met de ochtendsessie, een paar meiden wilde in onze schriftjes schrijven hartstikke leuk natuurlijk! Een meisje zag dat ik een dromenvanger in mijn boekje had getekend. Dit wilde zij ook! Dus natuurlijk heb ik voor haar ook een dromenvanger getekend. Dat heb ik geweten.. Ik kreeg daarna van nog 2 andere meiden het verzoek om een dromenvanger te tekenen, nou oké dan waarom niet? Het was een erg leuke dag en we leren de meiden steeds beter kennen. Ik merk dat we best wel een band op bouwen en dat het niet leuk gaat worden als we afscheid gaan nemen. ’s Middags hadden we ook nog spiritueel uurtje, we gingen liedjes zingen over god en iedereen moest een voor een vertellen wie god voor jou was en waar je in geloofde. Gelukkig hoefde wij niet heel veel te vertellen. Ze vinden het allemaal wel oké dat ik hier niet heel heilig in geloof maar toch vinden ze het ook een beetje onbegrijpelijk dus wil ik dit ook niet te duidelijk maken. Toen we klaar waren moesten we op de terugweg een jeepney of eltry vinden. Dit duurt elke dag nogal lang omdat ze allemaal bom vol zitten of niet langs Calinan rijden. Vandaag zagen we een legertruck langs de weg staan waar je achterin kon zitten. We dachten laten we ze even vragen of ze niet toevallig langs Calinan gaan. En dit was het geval! We hadden dus mooi een gratis ritje naar huis en we waren veel sneller thuis als alle andere dagen, prima!

Vrijdag, 06-03-2015
Vandaag kwamen we aan in de rehab, hier kreeg ik het verzoek om voor nog wat andere meiden dromenvangers te tekenen. Ik ben hier eigenlijk constant mee bezig geweest, vandaag hadden ze namelijk niet zo’n drukke planning en hadden ze zelfs 2 uur siësta. Terwijl Meggy lekker lag te slapen heb ik constant zitten tekenen. Ik heb bijgehouden hoeveel ik er heb getekend en het zijn er tot nu toe 20(!). Ik teken ook steeds andere waardoor sommige er meer willen omdat ze die andere toch mooier vinden. Maandag zullen er denk ik nog wel een paar volgen. ’s Middags hadden we eerst een kruistocht. 13 stadiums van jezus langsgelopen en iedere keer weer opnieuw bidden en werd er een stukje voorgelezen. Ik vind het best wel moeilijk om dit serieus te nemen. Het is niet dat ik er iets tegen heb maar ik kan het gewoon niet zo goed begrijpen. Hierna hebben we nog wat foto’s gemaakt met de meiden om te geven als afscheidscadeau. Deze foto’s mag ik helaas niet met jullie delen vanwege de veiligheid van de meiden.
’s Avonds zijn we naar een soort festival geweest in Calinan, ik vond het niet zo leuk dus ben ik samen met een andere vrijwilliger naar een karaoke bar geweest. Hier hebben we uiteraard weer veel nieuw Filipijnse vrienden gemaakt.

Zaterdag, 07-03-2015
Vandaag zijn Meggy, Fenna, Loes en ik weer een dagje op stap gegaan met Jay. We zijn eerst naar de massage geweest, heerlijk! Daarna hebben we gegeten in het winkelcentrum en toen zijn we uit gegaan. Een keer iets anders dan die karaoke bar (eindelijk). Wat een top tent! Een erg mooie en luxe club met erg goede muziek. We hebben ons hier prima vermaakt en hebben al besloten snel nog een keer terug te gaan. Op het laatst nog even snel vrienden geworden met de DJ en hij kan ons de volgende keren gratis mee naar binnen nemen(je betaalt namelijk wel entree). Helemaal goed!

Zondag, 08-03-2015
Vandaag hebben we eerst lekker uitgeslapen en zijn daarna lekker naar villa Christina gegaan. Gelukkig beginnen we nu allemaal toch wel echt goed bruin te worden. Mooizo, want ik kom echt niet terug naar huis voordat ik lekker bruin ben! Daarna was het weer etenstijd en gelukkig hadden ze weer een keertje loempia’s en heb ik weer een keer goed gegeten. ’s Avonds zijn we wat gaan drinken aan de overkant van de straat en hebben we de nieuwe vrijwilligers verwelkomt. Erg leuke mensen! Op een gegeven moment kwam een van de vrijwilligers aangelopen met een ini-mini katje. De ogen zaten bijna dicht en zagen er nogal ontstoken uit en zat de hele tijd te mauwen. We wisten wat ons te doen stond. We moeten het katje redden! We hebben hem mee naar huis genomen en geprobeerd om de oogjes een beetje schoon te maken. Ook hebben we hem laten drinken en is een van de vrijwilligers naar Calinan gegaan om iets te eten te halen. Hij at een klein beetje en hij lag lekker bij ons te slapen. we hebben een schoenendoos gepakt en hier een jurkje in gelegd, we hebben er wat te eten in gelegd en wat water en besloten hem hier te laten voor vannacht. We mogen eigenlijk geen dieren aanraken vanwege rabiës maar dit beestje konden we niet aan zijn lot overlaten. We hebben hem Reco genoemd (vanwege zijn ‘’recovery’’) we hebben hem in de doos gelegd en meteen viel hij in slaap.

Maandag, 09-03-2015
Vanochtend waren we vrij. En werden we rond half 10 wakker gemauwd door Reco. Hij had al zijn eten op en ook gedronken. En helaas ook mijn jurkje onder gepoept. Hier was ik al bang voor, gelukkig had ik het jurkje nooit aan dus kon die meteen weg. We hebben besloten Reco weer los te laten omdat hij er niet aan moet wennen om eten te krijgen en te worden verzorgd. Hij huppelde alweer vrolijk rond en zag er al veel beter uit als gisteravond. We hebben hem terug gezet waar hij was gevonden, nu maar hopen dat hij het overleefd..
Vanmiddag weer een dagje rehab, ik heb er zin in!

Tot volgende week!
Foto’s natuurlijk weer op facebook..