Ongelofelijk maar geweldig

De reis
Het was zover, vrijdagochtend ben ik om 06.15 op gestaan om me klaar te maken voor (hoe iedereen het noemt) 'Het grote avontuur'. We dachten ruim op tijd aan te zijn gereden maar helaas kwamen we in de file en zagen het al bijna gebeuren dat het vliegtuig zou vertrekken zonder mij. Na ruim 3 uur te hebben gereden kwamen we alsnog op tijd op Schiphol. Hier hebben Loes en ik snel onze koffers ingecheckt aangezien iedereen dit al had gedaan. Na het inchecken konden we meteen naar onze gate. Toen we allemaal afscheid hadden genomen gingen we er dan echt vandoor. Alles ging erg makkelijk en snel en na het opstijgen kregen we meteen avondeten (om 13.15) dit was omdat we met een Chinese luchtvaartmaatschappij vliegen en het voor hun al avond was. Na de best lekkere kip met rijst gingen alle lampen uit en luikjes dicht omdat het nacht was. Natuurlijk konden we allemaal (behalve Fenna ;p) niet slapen omdat het midden op de dag was. Gelukkig konden we films kijken tijdens de vlucht en hebben we uiteindelijk, toen de meeste chinezen alweer wakker waren, toch even geslapen. Daarna werden we wakker gemaakt met een ontbijtje terwijl het voor ons nog voelde alsof het 22.00 uur was. Hierna kwamen we al snel in Guangzhou, in China aan. De 11 uur durende vlucht, waar we erg tegenop zagen viel uiteindelijk reuze mee!

Aangekomen in Guangzhou waren we allemaal erg enthousiast over het feit dat we in China waren. Helaas konden we alleen even snel naar de wc en hebben we niet meer gezien als het vliegveld, onze vlucht ging namelijk al snel verder naar manilla. Deze vlucht ging ook erg snel voorbij en na ongeveer 3 uurtjes kwamen we dan echt aan in de Filipijnen!
Toen we het vliegveld uitliepen voelde we meteen de warmte. Ook leek er erg weinig zuurstof te zijn en stonk het heel erg naar uitlaatgassen. Dit zal ook de rede zijn dat hier veel mensen rondlopen met mondkapjes. Op het vliegveld hebben we meteen Filipijns geld gepind en hebben we de bus gepakt richting een ander vliegveld waar we de koffer nog moesten bijboeken omdat dit vooraf niet kon. Dit ging natuurlijk niet zomaar en iedereen stuurde ons steeds een andere kant op. Gelukkig was daar Jesus, een hele lieve Filipijnse man die ons bleef helpen en er alles aan deed om het voor ons zo goedkoop en makkelijk mogelijk te maken. Hij zou niet rusten of ons met rust laten tot wij alles begrepen en het goed met ons ging, ontzettend lief! We waren ondertussen al bijna 24 uur wakker dus erg vrolijk werden we niet van dit 'gezeik' met de koffers uiteindelijk hebben we alsnog een hoop bij moeten betalen maar waren we blij dat we na 3 uur rondlopen en zoeken met koffers hier klaar mee te zijn. We hadden nog iets minder dan 2 uur om even lekker op het vliegveld te relaxen. Uiteindelijk waren dit er ongeveer 5 omdat we bijna 3 uur vertraging hadden. Waar was ik in godsnaam aan begonnen? Toen we in het vliegtuig naar Davao zaten is iedereen meteen in slaap gevallen en pas vlak voor de landing weer wakker geworden.

In Davao stonden Helen en robillio met zijn vrouw op ons te wachten. We werden met z'n achten en onze koffers in een busje gepropt waarmee we naar de Mac zouden rijden zodat we nog even konden eten. Hierna reden we naar ons huis in Calinan. Onderweg keken we onze ogen uit. Er waren grote gebouwen, kleine hutjes, veel mensen op straat en allemaal kraampjes en alles staat kriskras door elkaar. Hierdoor werd het verschil tussen rijk en arm meteen duidelijk. Nog indrukwekkender was het verkeer, alles reed door elkaar en wie rijd heeft voorrang. Iedereen toetert en haalt van alle kanten in. Het was enorm druk en overal waren mensen terwijl het al erg laat in de avond was. Toen we bij ons huisje aankwamen hebben we de koffers uitgepakt en de klamboes opgehangen en zijn we gaan slapen.

Dag 1
De ochtend erna zijn we opgestaan en gingen we naar het eetgedeelte van het ziekenhuis waar lunch klaar stond. In 1 woord: gadverdamme! we kregen rijst met vlees waar zo veel vet aan zit dat het eerder vet was met een klein beetje vlees. En dat terwijl we net wakker waren. Daar zaten we met 8 meiden allemaal misselijk maar toch probeerden we te eten. Nee, dat ging dus zeker niet lukken, nadat we onze excuses hadden aangeboden en hadden uitgelegd dat we nog aan het eten moesten wennen hebben we het laten staan. Ze zeiden dat het geen probleem was maar de kokkin keek toch wel erg zielig, we voelden ons dus erg schuldig. Na het eten wilden we naar villa christina gaan, dit is een zwembad. Ons werd uitgelegd hoe we een jeepney (een soort open busje) naar de villa konden pakken. Deze jeepneys rijden overal en stoppen waar je wilt. De prijs voor een ritje is altijd hetzelfde hoelang je ook blijft zitten. Een ritje kost ongeveer 10 peso's dit is omgerekend ongeveer 20 eurocent. Deze jeepneys zitten ook nooit vol, er is namelijk altijd nog plek op het dak of je kunt aan de achterkant hangen.
Villa christina was ongeveer 10 minuten met de jeepney, bij villa christina zit een erg groot zwembad waar we gingen zwemmen. Blijkbaar zijn er maar heel weinig Filipijnen die kunnen zwemmen waardoor we bijna een prive zwembad hadden. Hier hebben we lekker gezwommen, uitgerust en in de warme zon gelegen. hierna hebben we een jeepney gepakt naar het centrum zodat we boodschappen konden doen.
Nog nooit het ik zoveel mensen, auto's, scooters, jeepneys en vooral veel tuktuks gezien. Een enorme drukte!! We liepen de supermarkt in waar zo'n beetje iedereen stopte met waar ze mee bezig waren en met open mond stonden te kijken omdat er gewoon 8 witte dames binnen kwamen lopen. In de supermarkt werden we enorm nagekeken en achtervolgd. Toen we de supermarkt uit kwamen moesten we de weg oversteken om weer een jeepney richting huis te nemen. Tja maar hoe steek je over als er zoveel verkeer rijd? Gewoon lopen dus! Zodra je oversteekt stopt iedereen maar zolang je langs de kant blijft staan rijd iedereen met volle vaart langs. Na deze heftige ervaring moesten we wachten op een jeepney, en dan het liefst een waarbij we nog binnen konden zitten. Er zijn in deze tijd ongeveer 50 tuktuks voor ons gestopt die allemaal wisten waar we heen moesten de blanke mensen zijn blijkbaar altijd op dezelfde plek. Toch hebben we voor het ''bekende'' gekozen en een jeepney gepakt. Terwijl we in het centrum waren bleef iedereen roepen, toeteren en zwaaien. Ook is het hier volkomen normaal om met 5(!) personen op een scooter te rijden. Toen we midden in de stad reden kwam pas echt het besef... We zijn in de Filipijnen echt ongelofelijk maar geweldig!

Toen we terug kwamen konden we avondeten en gelukkig was dit erg lekker! We aten kip met rijst en bananen. Na het eten konden we voor het eerst op de wifi en moesten we natuurlijk allemaal even appen en facebooken. Hierna zijn we gezellig thuis gaan zitten en hebben we spelletjes gedaan. Na onze jacht op een salamander (genaamt Hendrik de 1e), die hier overal lopen, zijn we rond 3 uur gaan slapen. Misschien toch een beetje een jetlag?
Erg moe maar 's avonds klaar wakker. Ik heb nog niet veel last van muggen, ze vinden Fenna duidelijk het lekkerst, ze heeft al verschillende bulten terwijl de rest nog nergens last van heeft. Erg fijn voor ons dus (sorry Fenna). Verder lopen er dus wel salamanders maar deze doen niks dus dit vinden we minder erg. De klamboe is echt een drama. Ik heb dat ding al 3x opnieuw op moeten hangen omdat hij steeds weer naar beneden stort, erg vervelend! Wel zijn de mensen hier allemaal erg behulpzaam, lief en vooral erg nieuwsgierig. Zelfs nu ik dit zit te typen staan er 3 kinderen achter me gefascineerd mee te gluren. Ze vinden onze witte huiden allemaal heel mooi en willen graag met ons op de foto. Wij hopen toch zo snel mogelijk bruin te worden.. Gelukkig nog niet verbrand dus dat gaat al goed. Ben bang dat dit wel nog gaat komen, het is hier namelijk al vanaf 07.00 uur 's ochtends ongeveer 35 graden prima te doen(als je 's nachts airco hebt). Helaas gister ontdekt dat mijn laptop waarschijnlijk onderweg kapot is gegaan dus dat is even heel erg balen.. Ik zal toch mijn best doen om zoveel mogelijk te laten horen!

foto's volgen!
Tot snel